Do tego zagadnienia można podejść stosując prosty podział na psychoterapię krótkoterminową lub długoterminową. Są metody psychoterapeutyczne, które oferują tylko terapię krótkoterminową, są takie które oferują oba typy.
A jakie są główne różnice?
Psychoterapia krótkoterminowa w przeciwieństwie to długoterminowej ma z góry określony czas trwania. Pacjent i psychoterapeuta ustalają czas trwania terapii lub moment jej zakończenia. Zostaje również określony jasno cel terapii. Dodatkowo w psychoterapii krótkoterminowej terapeuta może wymagać od pacjenta pracy nad sobą poza sesjami np. skoro już Pani wie, że część trudności w kontaktach z Pani siostrą wynika z tego, że stara się Pani postawić w lepszym świetle, przyjmuje Pani postawę autorytetu, to proszę starać się zmienić swoje zachowanie. Zaryzykować inne zachowanie i zobaczyć jak wtedy ułoży się Pani spotkanie z siostrą.
Co więcej, psychoterapia krótkoterminowa zazwyczaj koncentruje się wokół jednej trudności, problemu. Na przykład w sytuacji osób, które znalazły się w szczególnej sytuacji np. rozwód, utrata pracy.
Jednak skąd wiedzieć, która psychoterapia jest dla mnie odpowiednia?
Podczas terapii krótkoterminowej mamy do czynienia z sytuacją w której nie dojdzie do gruntownych zmian w życiu pacjenta, ale raczej do diagnozy problemu i sytuacji, która może rozpocząć proces leczniczy i często ustąpienie objawów. Ze względu na ograniczony czas w psychoterapii krótkoterminowej często większą rolę odgrywają konkretne metody, techniki niż dogłębne poznanie pacjenta i jego problemu.
Natomiast kiedy problem jest bardziej skomplikowany lub gdy trwał od wielu lat i potrzebujesz stałych zmian w zakresie swojego zachowania, osobowości (np. zrozumienie przyczyn częstego kończenia i szybkiego nawiązywania relacji intymnych), wtedy bardziej wskazana byłaby psychoterapia długoterminowa.
Psychoterapia długoterminowa jest formą leczenia zaburzeń emocjonalnych, problemów mających swoje podłoże w osobowości czy nieświadomych konfliktach.
opr. Mateusz Łukasik
